Αγαπητοί συνάδελφοι

Με αφορμή την από τριών εβδομάδων απόφαση και κοινοποίηση του ΕΟΠΥΥ για την έναρξη αποπληρωμής των υπολοίπων οφειλών μας των claw back και rebate των ετών 2013-2015 με την διαδικασία συμψηφισμού με την παρακράτηση του 10% των δαπανών του ΕΟΠΥΥ λόγω του πρόχειρου λογιστικού ελέγχου, ξεκίνησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από μεμονωμένους συναδέλφους αλλά και οικονομικά οργανωμένες εταιρίες (Medisyn, Iatrica), μία πρόωρη και ασυντόνιστη αντίδραση πλήρους άρνησης, με πρόσκληση προς στους συναδέλφους να μη δεχθούν τίποτα και μάλιστα να κυκλοφορήσουν και έντυπα άρνησης της διαδικασίας του συμψηφισμού, με την προτροπή να τα καταθέσουν οι συνάδελφοι στον ΕΟΠΥΥ, προκαλώντας έτσι μεγάλη σύγχυση, την οποία επέτεινε ακόμη περισσότερο η τελευταία ανακοίνωση της «μάζωξης» των 17 συναδέλφων που δημιούργησαν την… «Επιτροπή Πρωτοβουλίας»…

Το ερώτημα που γεννάται όμως είναι: «και μετά τι;;;»

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της μη αποδοχής;

Θα ανασταλεί η αναζήτηση των επιστροφών;

ή θα μας χαρίσουν τα χρέη;;;

Τι συνέπειες θα είχε προσωπικά ο αρνούμενος συνάδελφος;;;

Ποιος θα τολμούσε να πάρει την ευθύνη γι’ αυτό;;;

Η ΠΕΕΒΙ έχοντας την αίσθηση ευθύνης, αλλά και επίγνωση καταστάσεων και δεδομένων, κράτησε συνειδητά προσεκτική στάση ερχόμενη σε συνεχείς επαφές με τον ΕΟΠΥΥ, τον ΠΙΣ τους ΙΣ και τις άλλες Ενώσεις.

Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τους «έξαλλους αλλά εν πολλοίς και ανώνυμους» των facebook, αλλά θα παραθέσουμε πραγματικά στοιχεία και γεγονότα, ώστε ο κάθε συνάδελφος να σχηματίσει ξεκάθαρη εικόνα και να αποφασίσει νηφάλια και αντικειμενικά προς το συμφέρον του.

1) Σαφώς και τα μέτρα του rebate και ιδιαίτερα του claw back, είναι μέτρα όχι απλώς άδικα αλλά ληστρικά, μαφιόζικα και ανήθικα που βρίσκουν την Ένωσή μας αντίθετη κάθετα, οριζόντια και διαγώνια, που έχουμε (όσοι έχουμε) αγωνιστεί με νύχια και δόντια γι’ αυτά και που ουδείς έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει τις προσπάθειές μας.

Να θυμίσουμε όμως ότι ο Νόμος 4172 / 23-7-17 που στο άρθρο 100 ρυθμίζει επακριβώς τα του claw back, έχει ψηφιστεί από την Βουλή και ισχύει μέχρι σήμερα.

Να θυμίσουμε τις κινητοποιήσεις του Νοεμβρίου του 2013 ( με ΓΣ, επισχέσεις, συγκεντρώσεις) και του Μαΐου του 2014 υπό την αιγίδα του ΠΙΣ μαζί με τις άλλες Ενώσεις των διαγνωστικών κέντρων που έγιναν για τα claw back και rebate, να επισημάνουμε τον κόπο, τον χρόνο και την ζωή που αφιερώσαμε όσοι τρέξαμε και φυσικά τα φτωχά αποτελέσματα λόγω της αδιαφορίας της ατολμίας και του ωχαδερφισμού της πλειοψηφίας των συναδέλφων.

2) Από νομική άποψη κάναμε από το 2013 προσφυγή για το rebate, όχι όμως για το claw back διότι χάσαμε την δίμηνη προθεσμία, για το οποίο όμως (claw back) πρόλαβαν και έκαναν προσφυγή άλλες Ενώσεις.

Τα αποτελέσματα δυστυχώς δεν δικαίωσαν κανέναν και για τίποτα.

Επίσης έγιναν και ατομικές προσφυγές από αρκετούς από εμάς (πάλι με συνεχείς προτροπές και προσκλήσεις τόσο από την ΠΕΕΒΙ όσο και από την ΠΟΣΙΠΥ για ομαδικές προσφυγές) οι οποίες όμως μέχρι στιγμής εκκρεμούν.

3) Έτσι δυστυχώς τα claw back και rebate εφαρμόζονται ανελλιπώς μέχρι σήμερα, ενώ για την τριετία 2013 – 2015, από τους 36 μήνες μας παρακράτησαν τους 12 για να συμψηφίσουν τις «επιστροφές».

Τελικά όμως οι 12 αυτοί παρακρατηθέντες μήνες, δεν ήσαν επαρκείς, με αποτέλεσμα ο ΕΟΠΥΥ από τις 18-9-17 να απαιτεί τις επιπλέον επιστροφές από τα claw back και rebate, τα ποσά των οποίων ουδείς μέχρι σήμερα γνώριζε.

4) Ως προς το 10% που μας παρακρατούσε ο ΕΟΠΥΥ (βάσει Νόμου και βάσει της ατομικής μας σύμβασης) μέχρι το 2015, αυτό το ποσόν δεν ήταν δυνατόν να μας αποδοθεί, παρά μόνο μετά την οριστική εκκαθάριση και αφού είχαν παρακρατηθεί οι όποιες περικοπές.

Στην πράξη τόσο ο χρόνος όσο και τα ποσά επιστροφής (αν υπήρχαν) ήταν παντελώς άγνωστα στοιχεία (σε σημείο πλήρους ανυπαρξίας) αφού ο ΕΟΠΥΥ δεν διέθετε ούτε το προσωπικό ούτε τα διαδικαστικά εργαλεία για να κάνει τον έλεγχο και την οριστική εκκαθάριση.

Ως θλιβερή παρένθεση εδώ να αναφέρουμε το φιάσκο με τις ελεγκτικές εταιρίες

5) Μη ξεχνάμε ότι ζούμε χρόνια μνημονίου, είμαστε υπό επιτροπεία ξένων (με ό, τι αυτό συνεπάγεται), και η τακτοποίηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων του ΕΟΠΥΥ (υπόλοιπα των claw back και rebate, 10% παρακράτηση και ληξιπρόθεσμες οφειλές) είναι απαίτηση των «θεσμών» και προϋπόθεση εκταμίευσης της «δόσης».

Να μη μας διαφεύγει και το περιστατικό του πόσο ωμά και στεγνά έθεσε το θέμα των επιστροφών Βουλευτής της Αντιπολίτευσης φέτος το καλοκαίρι στο Κοινοβούλιο και τι αλγεινή εντύπωση προκάλεσε αυτό…

Έτσι λοιπόν από την άνοιξη φέτος ήρθαμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα της απαίτησης της Τρόικας (ή Θεσμών) για άμεση διευθέτηση,  τόσο των «υπολοίπων χρεών» μας, με εφ’ άπαξ καταβολή ή λίγες δόσεις για τα μεγάλα ποσά,   όσο και για την ταχεία εκκαθάριση των ετών 2012 – 2015.

Κατά τις επαφές μας με τον ΕΟΠΥΥ, για μεν το πρώτο δεν δεχθήκαμε καν να συζητήσουμε την άμεση καταβολή - σφαγή, για δε την εκκαθάριση προτείναμε είτε την διά νομοθετικής ρύθμισης απόδοση μέρους του 10% (όπως με την ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα) είτε τον συμψηφισμό του με τα υπόλοιπα από τα claw back και rebate, ενώ ο ΕΟΠΥΥ βάσει της ΥΑ 38642/31-5-16 (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ) , άρθρο 3, όφειλε να εκκαθαρίσει τα έτη 2012-2015 με την διαδικασία του δειγματοληπτικού διοικητικού ελέγχου (όπως κάνει σήμερα) με τις όποιες… συνέπειες αυτή (η διαδικασία), θα συνεπάγονταν για τα εργαστήρια μας.

6) Τελικά η Κυβέρνηση και ο ΕΟΠΥΥ επέλεξαν και νομοθέτησαν, την διαδικασία του συμψηφισμού.

Δηλαδή να συμψηφίσουν ολόκληρη την παρακράτηση του 10% των ετών 2012-2015 που μας έκαναν (ποσά τα οποία στην πράξη θεωρούνταν από κουτσουρεμένα έως χαμένα) με τα υπόλοιπα των «χρεών μας» από τα claw back και rebate.

7) Στο τελευταίο ΔΣ της ΠΕΕΒΙ τέθηκαν διάφορα ερωτήματα – απορίες με κυριότερα:

       α) Κατά πόσο μπορεί να εξαιρεθεί από το claw back το Α’ εξάμηνο του 2013 λόγω του

             αντισυνταγματικού της αναδρομικότητας.

       β) Κατά πόσο μπορεί να απαιτηθεί να δοθεί το 10% με τόκους υπερημερίας.

       γ)   Κατά πόσο μπορεί να απαιτηθεί να συμπεριληφθούν στον συμψηφισμό και οι προ του

             2012 ληξιπρόθεσμες οφειλές.

.Στην συνάντηση όλων των φορέων που συγκάλεσε ο ΙΣΑ (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ) στις 7-11-17, ο Πρόεδρος της ΠΕΕΒΙ έθεσε τους παραπάνω προβληματισμούς στην νομική σύμβουλο του ΙΣΑ για να πάρει τις εξής απαντήσεις:

Για το (α) οι μεν Ενώσεις και Φορείς δεν μπορούν να παρέμβουν δικαστικά λόγω παρέλευσης των προθεσμιών,   μπορούν όμως ατομικά να προσφύγουν οι θιγόμενοι συνάδελφοι όπου μεταξύ των άλλων δύνανται να επικαλεσθούν και την αντισυνταγματικότητα της αναδρομικότητας.

Για το (β) δεν είναι διεκδικήσιμοι (τουλάχιστον σε επίπεδο Ενώσεων) οι τόκοι υπερημερίας.

Για δε το (γ) δόθηκε η πληροφόρηση ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές (λόγω πιέσεων από την Τρόικα), δρομολογούνται να δοθούν άμεσα μέσα στους προσεχείς μήνες.

Η αιτίαση του ΕΟΠΥΥ στο να μη συμπεριληφθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, (σ’ αυτή μας την απαίτηση σε προηγούμενη συνάντηση) ήταν ότι το θέμα είναι νομικό και δεν τους επιτρέπει να συμπεριλάβουν και αυτές τις οφειλές, ενώ η ΠΕΕΒΙ έθεσε επίσημα το αντίστοιχο ερώτημα στην νομική υπηρεσία του ΙΣΑ και περιμένει την απάντηση.

8) Τέλος όσον αφορά το ερώτημα που προκύπτει, «τι θα γίνει αν κάποιος αρνηθεί τον συμβιβασμό αυτό», ο Νόμος 4172 / 23-7-13 (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ) στο άρθρο 100 προβλέπει:

     Καταβολή της οφειλής εντός μηνός σε λογαριασμό του ΕΟΠΥΥ, σε άλλη περίπτωση είτε διακοπή της σύμβασης, είτε είσπραξη κατά τις διατάξεις του ΚΕΔΕ (δηλαδή μέσω της Εφορίας).

Τώρα το πώς θα κινηθεί βέβαια ο ΕΟΠΥΥ σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να το προβλέψουμε.

Προς το παρόν όμως, ύστερα από την παράθεση όλων των παραπάνω πραγματικών στοιχείων και δεδομένων, πιστεύουμε ότι είναι καλό και σκόπιμο οι συνάδελφοι να σκεφθούν πολύ καλά (5 και 10 φορές) για το τι θα πράξουν και να μη παρασύρονται από αγωνιστικές κορώνες, και πρόωρες παραινέσεις για αρνήσεις και αγωγές με δήθεν βέβαιη θετική έκβαση κλπ, διότι η ευθύνη της όποιας άρνησης και αγωγής είναι αποκλειστικά ατομική και το αποτέλεσμα της όποιας δικαστικής απόφασης για τον κάθε μεμονωμένο συνάδελφο θα βαρύνει αποκλειστικά τον ίδιο και κανέναν άλλο.

Γι’ αυτό τόσο η ΠΕΕΒΙ όσο και η ΠΟΣΙΠΥ (που εργάζονται για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στις διαπραγματεύσεις που γίνονται) συνιστούν αυτοσυγκράτηση και αναμονή, μέχρι να βγουν οι τελικές αποφάσεις, οπότε και θα αποφασιστεί η περαιτέρω στάση μας.

Πάντως η ΠΕΕΒΙ έχει και την ηθική υποχρέωση αλλά και την πρόθεση να στηρίξει όποιον συνάδελφο μέλος της, κρίνει και θελήσει να κινηθεί δικαστικά, με θετική παρέμβαση στήριξης προς τον δικαστήριο.

9) Βέβαια η απόφαση αυτή του ΕΟΠΥΥ (πιθανόν κάτω από την πίεση των Θεσμών) βγήκε βεβιασμένα και εκβιαστικά, δημιουργώντας δικαιολογημένη ανησυχία και ερωτηματικά όπως:

Γιατί αυτά τα στενά περιθώρια των 3 ημερών για την αποδοχή ή μη; (γι’ αυτό και απαιτήσαμε και πήραμε 3 διαδοχικές παρατάσεις)

Με ποιες διαδικασίες (πόσες δόσεις) θα γίνει η παρακράτηση;

Πως και πότε θα δοθούν πίσω τα χρήματα στην περίπτωση επιστροφής προς τον πάροχο;

Το κύριο μέλημα μας όμως, (σε συνεννόηση πάντα και συντονισμό με τους Ιατρικούς Φορείς (ΠΙΣ, ΙΣ) και τις υπόλοιπες Ενώσεις) είναι να τεθούν ως κατώτατο όριο οι 120 δόσεις.

Και προς αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε και κινούμαστε ακόμη και φανερά (με συνεχή υπομνήματα και επαφές προς όλες τις κατευθύνσεις) αλλά και …«αφανώς» εκεί που πρέπει…

Τα αποτελέσματα βέβαια θα κρίνουν και την περαιτέρω στάση μας.

       Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος                              Η Γ. Γραμματέας

Σ. Κραμποβίτης                              Μ. Καλαμάρη