Αθήνα 28-05-2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΦΥ

Η Ελλάδα είναι μία χώρα  όπου μεταξύ των άλλων έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
•    Έχει έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο με πολλούς ορεινούς όγκους, δύσβατες περιοχές και δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ των.
•     Χιλιάδες μικρά νησιά πολλά εκ των οποίων είναι αραιοκατοικημένα, σε άγονες γραμμές, αρκετά εκ των οποίων είναι μεγάλης εθνικής σημασίας.
•    Τον κύριο όγκο του πληθυσμού συγκεντρωμένο στα μεγάλα αστικά κέντρα με την επαρχία να πάσχει από κόσμο και να φυλλορροεί συνεχώς.
•    Την ευλογία να έχει χιλιάδες ειδικευμένους και αξιόλογους γιατρούς (όπως και άλλους επιστήμονες) οι οποίοι είναι συγκεντρωμένοι και αυτοί στα μεγάλα αστικά κέντρα μαζί με τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Θα περίμενε κανείς λοιπόν από μια κυβέρνηση, εν καιρώ κρίσης και οικονομικής δυσπραγίας:
•    Να εκμεταλλευτεί την πληθώρα ειδικευμένων γιατρών του ιδιωτικού τομέα στις μεγάλες πόλεις και να οργανώσει ένα δίκτυο ΠΦΥ χρησιμοποιώντας όλο το προσφερόμενο ιατρικό δυναμικό
•    Και στην επαρχία και στα νησιά, όπου οι ανάγκες είναι μεγάλες, να παρέμβει δυναμικά, με τους Γενικούς γιατρούς και τις ΤοΜΥ.

Όμως αγνοώντας τους ιατρικούς φορείς (ΠΙΣ και ΙΣ) και τις Επαγγελματικές και Επιστημονικές Ενώσεις του τόπου μας και έχοντας ως οδηγό τον Π.Ο.Υ. καθώς και συστήματα ΠΦΥ ξένων χωρών (Πορτογαλία, Ιταλία, Βρετανία κλπ)  που όμως έχουν διαφορετική κατανομή πληθυσμών, έλλειψη ιατρικού δυναμικού και διαφορετική κουλτούρα, πρότεινε ένα σύστημα ΠΦΥ που όμως είναι αταίριαστο για τα ελληνικά δεδομένα.

Ας δούμε τις γενικές γραμμές που κινείται αυτό το σχέδιο Νόμου
•    Προσπαθεί να «ανακαταλάβει τον χώρο» της δημόσιας υγείας στα μεγάλα κέντρα όπου αισθάνεται ότι έχει «ηττηθεί» από την «ιδιωτική πρωτοβουλία» .
•    Για να το πετύχει αυτό προσπαθεί να «αναστήσει» τα παλιά κέντρα υγείας και τα πρώην ιατρεία του ΙΚΑ και να τα εμπλουτίσει  με τις ΤοΜΥ.
•    Έχει ως κεντρικό σημείο αναφοράς τον Γενικό γιατρό (τον οποίο βαφτίζει οικογενειακό), μια νοσηλεύτρια,     και μια επισκέπτρια.
•     Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί η ομάδα να εμπλουτιστεί και με έναν παιδίατρο ή έναν καρδιολόγο μια μαία κλπ.
•    Μέσα στο ιατρικό δυναμικό που θα χρησιμοποιήσει είναι και οι Συμβεβλημένοι γιατροί του ΕΟΠΥΥ στους οποίους όμως αλλάζει το καθεστώς της αμοιβής, του κατά πράξη και περίπτωση και τους μετατρέπει σε υπαλλήλους  με αμοιβή ανάλογα με τον πληθυσμό που καλύπτουν (Ιταλικό μοντέλο).
•    Οι στόχοι των κρατικών δομών υγείας  είναι πολυποίκιλοι:    άμεση παροχή υπηρεσιών υγείας, προληπτική παρακολούθηση του πληθυσμού, παρακολούθηση υγείας σε σχολεία, τόπους εργασίας, κοινωνικούς χώρους, εμβολιασμοί, παροχή υγείας στο σπίτι, φροντίδα ηλικιωμένων στο σπίτι, συμβουλευτική και υποστήριξη ατόμων και οικογενειών, παρακολούθηση χρόνιων νοσημάτων, φροντίδα ψυχικών νοσημάτων κλπ κλπ κλπ.
Στόχοι πραγματικά ωραίοι αλλά υπερβολικά φιλόδοξοι  που για την πραγματοποίηση τους απαιτούν πολύ περισσότερο προσωπικό και πολύ υψηλότερες δαπάνες
•    Ως προς το διαγνωστικό κομμάτι, θα δημιουργηθούν  κεντρικά εργαστήρια όπου τα δείγματα θα αποστέλλονται από τις περιφερειακές μονάδες… (όπως περίπου επί εποχής ΙΚΑ για τις ορμόνες και τα αντισώματα μόνο…).
•    Η οικονομική στήριξη θα είναι από τον… Κρατικό προϋπολογισμό.

Κατά την άποψή μας, το εν λόγω νομοσχέδιο έχει υπερφιλόδοξους στόχους  με οργανωτικές ατέλειες και ελλιπή χρηματοδότηση  που σύντομα θα έχει προβλήματα επιβίωσης αν δεν γίνουν άμεσα διορθωτικές αλλαγές
Και τούτο διότι:
1.    Έρχεται να ανταγωνιστεί σε ένα χώρο (μεγάλα αστικά κέντρα) όπου οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι ιδιωτικές μονάδες (ατομικές και επιχειρήσεις) ΠΦΥ, είναι ποιοτικά πολύ ανώτερες αυτών που ευαγγελίζεται να προσφέρει το νέο Ν/Σ.
2.    Το μοντέλο του «Γενικού οικογενειακού γιατρού» - τροχονόμου,  που θα κατευθύνει τον ασθενή στο νοσοκομείο ή σε άλλον ειδικό γιατρό,  όπου εφαρμόστηκε, απέτυχε  και εγκαταλείπεται.
3.    Η προσπάθεια της έξωθεν επιβολής του οικογενειακού γιατρού (χρησιμοποιώντας μάλιστα ως μέσον πίεσης, τον ΕΟΠΥΥ και τους συμβεβλημένους γιατρούς του),  έρχεται σε αντίθεση με την ελευθερία που έχει μέχρι τώρα ο πολίτης να επιλέγει τον Παθολόγο του, τον Γυναικολόγο του, τον Παιδίατρό του, τον Καρδιολόγο του, τον Γαστρεντερολόγο του, ανάλογα με την κάθε περίπτωση.
4.    Ο υποχρεωτικός οικογενειακός γιατρός, με τον Γενικό γιατρό σε ρόλο ειδικού για όλες τις παθήσεις, ανάμεσα σε δεκάδες ειδικευμένους συναδέλφους του, έρχεται σε αντίθεση  με την  κουλτούρα του Έλληνα, ο οποίος εφ’ όσον έχει την δυνατότητα επιλογής (και την έχει),  θα επιλέξει ανάλογα με το πρόβλημά του και τον ειδικό γιατρό που εμπιστεύεται.
5.    Το ετήσιο κόστος, μας λέει ο Υπουργός, το έχει υπολογίσει περί τα 80 εκ. €, ( η ελληνική πραγματικότητα και η εμπειρία, μας διδάσκει ότι το πραγματικό κόστος ενός έργου είναι συνήθως τριπλάσιο του προϋπολογισθέντος), το οποίο και έχει εξασφαλίσει; για δύο χρόνια από το ΕΣΠΑ… και μετά; Τι;  Από τον προϋπολογισμό;  Ποιόν προϋπολογισμό; Αφού είναι κλειστός. Που θα βρεθούν οι πόροι; Μήπως από τους πόρους για τον ΕΟΠΥΥ (δηλαδή για τις εξετάσεις και τις επισκέψεις;)
 Μέχρι το 2012 υπήρχε το ΙΚΑ και ορισμένα μικρότερα Ταμεία με τις δικές τους ιατρικές μονάδες, (τα δε υπόλοιπα είχαν απλές συμβάσεις με γιατρούς), την δαπάνη των οποίων κάλυπταν οι εισφορές υγείας των ασφαλισμένων.
Μετά το 2012 δημιουργήθηκε ο ΕΟΠΥΥ ως «αποκλειστικά αγοραστής υπηρεσιών υγείας»,  οπότε οι πόροι επαναλειτουργίας αυτών των μονάδων ΠΦΥ, δεν υπάρχουν πλέον.
      Επομένως ένα τέτοιο εγχείρημα για να μπορέσει να σταθεί αξιοπρεπώς στα πόδια του θέλει
      πολλά λεφτά….  πάρα πολλά λεφτά,  και η Ελλάδα δεν τα έχει… άλλες είναι οι ανάγκες της.

Αυτό που επίσης θέλουμε να καταγράψουμε είναι ότι σε αυτή την φάση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας, η εφαρμογή αυτού του μοντέλου δημόσιας ΠΦΥ στις γειτονιές των μεγάλων πόλεων, με επίκεντρο τους γενικούς οικογενειακούς γιατρούς έρχεται σε κάθετη ανταγωνιστική θέση με τον γιατρό και το εργαστήριο της γειτονιάς, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο δράσης των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία πλήρως οργανωμένα με τις ασφαλιστικές εταιρίες και τα επιχειρηματικά πλάνα, ουδόλως επηρεάζονται, αντίθετα τους κάνει καλό διότι θα έρθει το Δημόσιο να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τους «μικρούς και ενοχλητικούς».

Έτσι λοιπόν εάν ο κος Υπουργός θέλει να στηρίξει το μικρό (οικονομικά) ιατρείο και εργαστήριο, θα πρέπει ταυτόχρονα με την (σωστή στην σύλληψη) προσπάθεια δημιουργίας δημόσιας ΠΦΥ, να προβλέψει απαραίτητα και την λήψη μέτρων ελέγχου και συγκράτησης της ανεξέλεγκτης δραστηριότητας των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που επιχειρούν στην υγεία, αλλιώς θα είναι υπεύθυνος για την διάλυση και του υπάρχοντος υγιούς ιατρικού ιστού αλλά  και της δημόσιας υγείας για την οποία αγωνίζεται.

Εν κατακλείδι πιστεύουμε ότι το σύστημα αυτό, έτσι όπως προτείνεται να διαμορφωθεί, στο συγκεκριμένο υγειονομικό και οικονομικό περιβάλλον,  αφ’ ενός μεν δεν προσφέρει κάτι καινούργιο, αφ’ ετέρου δε σπαταλά πόρους που θα ήταν πολύ χρησιμότεροι σε άλλους τομείς της Υγείας.
Προτείνουμε στον Υπουργό προτού να καταθέσει αυτό το Νομοσχέδιο στην Βουλή, να ξεκινήσει άμεσα έναν εποικοδομητικό διάλογο και με τους Ελληνικούς φορείς υγείας, με στόχο την αναπροσαρμογή του προτεινόμενου δημόσιου συστήματος ΠΦΥ προς μία κατεύθυνση τέτοια, ώστε να είναι βιώσιμο και αφομοιώσιμο  από την κοινωνία.
Κατά την δική μας άποψη, σε αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία για την πατρίδα μας, θα πρέπει  να οργανώσει τις ήδη υπάρχουσες ιδιωτικές μονάδες υγείας στα μεγάλα αστικά κέντρα, σε ένα ευέλικτο και αποτελεσματικό δίκτυο,  το οποίο θα παρέχει υπηρεσίες ΠΦΥ όχι μόνο στους ασφαλισμένους, αλλά θα παρέχει επίσης και πρόνοια προς τους οικονομικά αδύναμους και ανασφάλιστους πολίτες, χωρίς όμως να μπει στην διαδικασία κατασκευής και συντήρησης  νέων δομών με προσλήψεις και περιττές για την περίσταση δαπάνες.   
Στην επαρχία όμως  και τα νησιά, αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει, με όποιο οικονομικό κόστος, ένα εγχείρημα του τύπου ΤοΜΥ αλλά σε ποιο προσαρμοσμένες και ρεαλιστικές, οργανωτικά,  βάσεις.

Για το ΔΣ

     Ο Πρόεδρος                                             Η Γ. Γραμματέας
Σπύρος Κραμποβίτης                                   Μαρία Καλαμάρη

Θ Ε Ρ Ι Ν Ο Σ Χ Ο Λ Ε Ι Ο 2 0 1 7
– Δ Ι Α Δ Ρ Α Σ Τ Ι Κ Ο –
Διαφοροδιαγνωστικά ερωτήματα
στην Ιατρική Βιοπαθολογία
2-4 Ιουνίου 2017, Δελφοί, Ξενοδοχείο Αμαλία

Αθήνα, 23/03/2017

Προς:              Υπουργό Υγείας κο Α. Ξανθό
Κοινοποίηση: Αναπλ. Υπουργό κο Π. Πολάκη
                    Γενικό Γραμματέα κο Γιαννόπουλο

Θέμα:  Ο Νόμος για τα Αιμοληπτήρια

Κύριε Υπουργέ
Στον νεοψηφισθέντα  Νόμο περί «Ψυχικής Υγείας» εισαγάγατε και ψηφίσθηκε μία τροπολογία σας με την οποία καταργείτε  συλλήβδην όλα τα «αιμοληπτήρια».

Ο θεσμός των «αιμοληπτηρίων»  έχει δημιουργηθεί εδώ και πολλά χρόνια προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες των συνήθως λιγοστών κατοίκων σε  απομεμακρυσμένες, και δύσβατες περιοχές,  όπου για πρακτικούς οικονομικούς λόγους δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί πλήρες εργαστήριο.
Η δε εκτίμηση της «δύσβατης και απομεμακρυσμένης» περιοχής αφέθηκε (ορθά) στην κρίση των τοπικών ΙΣ.
Βεβαίως και υπάρχουν  υπερβάσεις και καταχρήσεις του θεσμού αυτού από την χαλαρή ερμηνεία των τοπικών ΙΣ  και την έκδοση μη αναγκαίων σχετικών αδειών και για αυτό πολύ σωστά εκδώσατε και την υπ. Αριθ.  Γ3β/ΓΠ/οικ.10508 /10-2-2017 εγκύκλιό σας όπου συνιστάτε προς τους ΙΣ την αυστηρή εφαρμογή των όρων έκδοσης αυτών των αδειών.

Όμως από το σημείο αυτό μέχρι του σημείου της πλήρους κατάργησης του θεσμού των αιμοληπτηρίων,  υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Τα προβλήματα που θα προκύψουν από την κατάργηση της  ζωτικής σημασίας, υπηρεσίας αυτής προς τους κατοίκους των απομεμακρυσμένων ορεινών περιοχών ή των απομονωμένων μικρών νησιών,  θα είναι πολλαπλάσια από τα οφέλη που θα επιφέρει η διακοπή της λειτουργίας των Αιμοληπτηρίων  στις περιοχές όπου δεν είναι αναγκαία η λειτουργία των.

Επίσης θα θέλαμε να σας επισημάνουμε ότι η οικονομική συνέπεια που θα επέλθει λόγω της διακοπής λειτουργίας των αιμοληπτηρίων (ακόμη και των μη αναγκαίων), θα είναι ελάχιστη για τα εργαστήρια, σε αντίθεση με τις ανάγκες  του συγκεκριμένου εξυπηρετούμενου  πληθυσμού που θα πληγεί σημαντικά.

Γι’ αυτό τον λόγο σας καλούμε να επανεξετάσετε το θέμα και πριν λήξει η τρίμηνη προθεσμία διακοπής της λειτουργίας των «αιμοληπτηρίων»,  και να εκδώστε  νέα τροπολογία όπου να εξαιρέσετε  την απαγόρευση λειτουργίας αυτών στις δυσπρόσιτες και έχουσες ανάγκη περιοχές (ορεινά χωριά, μικρά νησιά κλπ),  ορίζοντας όμως συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις στην βάση της υπ’ αριθ. 425/2002 γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου  του Κράτους, που θα εξυπηρετούν τον σκοπό αυτό και δεν θα επιτρέπουν παρεκκλίσεις και υπερβάσεις.

Σημείωση:  Σας επισυνάπτουμε και σχετική επιστολή συναδέλφου όπου αναλύει με πραγματικά παραδείγματα το πρόβλημα που δημιουργείται.
 

Για το ΔΣ

        Ο Πρόεδρος                        Ο Γεν. Γραμματέας
Θ. Χατζηπαναγιώτου                    Σπ. Κραμποβίτης

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΚΑΚΟΒΟΥΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2005/36/ΕΚ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΚΑΚΟΒΟΥΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2005/36/ΕΚ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V

Σε απάντηση στα κακόβουλα σχόλια που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο σχετικά με επικείμενη προς ψήφιση τροπολογία για την ειδικότητα της Ιατρικής Βιοπαθολογίας σας κοινοποιούμε τα εξής:
Στην ισχύουσα Ευρωπαϊκή Οδηγία (2005/36/ΕΚ) η υπάρχουσα αντιστοίχιση της Ιατρικής Βιοπαθολογίας είναι καταχωρημένη στην μονοθεματική ειδικότητα με γενικό τίτλο «Μικροβιολογία-βακτηριολογία», η οποία τελευταία αποτελεί μονοθεματική ειδικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με εκπαίδευση μόνο στην Μικροβιολογία (4 χρόνια Μικροβιολογία και 1 χρόνο παθολογία, ειδικότητα κυρίως νοσοκομειακή χωρίς επαγγελματική προοπτική στον ιδιωτικό τομέα). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι Έλληνες Ιατροί Βιοπαθολόγοι που επιθυμούν να εργαστούν σε χώρες της ΕΕ να μην αναγνωρίζονται ως πολυθεματικοί εργαστηριακοί ιατροί αλλά ως μονοθεματικοί μικροβιολόγοι με περιορισμένο επαγγελαμτικό αντικείμενο. Αποτέλεσμα ήταν και είναι οι συνεχείς διαμαρτυριές των νέων κυρίως Ελλήνων ιατρών βιοπαθολόγων οι οποίοι δεν μπορούσαν και δεν μπορούν να βρουν εργασία ως βιοπαθολόγοι σε χώρες της ΕΕ, στις οποίες υπάρχει αρκετά αυξημένη ζήτηση πολυθεματικών εργαστηριακών ιατρών. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες εκ μέρους της ΠΕΙΒ (Πανελλήνια Ένωση Ιατρικής Βιοπαθολογίας)  στο παρελθόν,  η  αρμόδια κρατική υπηρεσία (ΚΕΣΥ) εγκληματικά εκώφευε στο να προχωρήσει σε διορθωτική πράξη. Σημειωτέον ότι παροόμοια λάθη σε όλες τις ιατρικές ειδικότητες υπάρχουν για πολλές χώρες της ΕΕ και αρκετές έχουν προχωρήσει σε επι μέρους διορθωτικές πράξεις.
Η παρούσα τροπολογία διορθώνει το πρόβλημα αντιστοιχίζοντας την Ιατρική Βιοπαθολογία στην Κλινική Βιολογία και Βιολογική Χημεία που αποτελούν τις γενικές ονομασίες της πολυθεματικής εργαστηριακής ειδικότητας στην ΕΕ. Οι όροι «Κλινική Βιολογία» και «Βιολογική Χημεία» δεν πρέπει να συγχέονται με συγκεκριμένο περιεχόμενο αλλά είναι συμβολικοί για την πολυθεματική εργαστηριακή ιατρική (Ιατρική Βιοπαθολογία για την Ελλάδα). Επίσης δεν πρέπει να συγχέονται με άσκηση της ειδικότητας από μη ιατρούς γιατί η συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή Οδηγία αφορά αποκλειστικά Ιατρούς.
Επί πλέον:
-    πουθενά δεν αναφέρεται ότι οι παλιοί Βιοπαθολόγοι με την παλαιά ονομασία της ειδικότητας {Μικροβιολογία) πρέπει να εκπαιδευτούν επί πλέον στην Παθολογία. Αυτό αν ήταν να γίνει έπρεπε να είχε γίνει από το 1995 με την αλλαγή του ονόματος και του χρόνου εκπαίδευσης στην ειδικότητα!
-    Στην Κομισιόν μετά από αίτημά της, έχει ήδη κατατεθεί από όλους τους τομείς των ιατρικών ειδικοτήτων της UEMS (Union of European Medical Specialists) σχέδιο επικαιροποιημένης οδηγίας με τη σωστή αντιστοίχιση, το οποίο βρίσκεται στη διαδικασία της επισημοποίησης μέσω των επί μέρους κρατικών φορέων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι διαδικασίες όμως είναι αρκετά χρονοβόρες. Άρα αργά ή γρήγορα η διόρθωση αυτή θα γίνει  κεντρικά από την ΕΕ για όλες τις χώρες.
Πρόκειται για μια χρυσή ευκαιρία να σταματήσει αυτή η ακύρωση της Ιατρικής Βιοπαθολογίας στην δυνατότητα των νέων ιατρών να εργαστούν στην ΕΕ. Ας μη χαθεί!

    Ο Πρόεδρος                                                   Η Γ. Γραμματέας
Σπύρος  Κραμποβίτης                                           Μαρία  Καλαμάρη

Αγαπητοί συνάδελφοι

Το Σάββατο 4-3-17 έγινε η ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση της ΠΕΕΒΙ.

Τα θέματα που ανεπτύχθησαν κατά τον απολογισμό του 2016 ήσαν:

Η υποκοστολόγηση

Η προσφυγή στο ΣτΕ για την υποκοστολόγηση

Η πορεία την εκπόνησης πραγματικού κοστολογίου εξετάσεων

Το πλαφόν

Η ανάλυση της πορείας των δαπανών του ΕΟΠΥΥ καθώς και άλλων στατιστικών στοιχείων αυτού

Ο διαχωρισμός των κωδικών

Η χρήση τραπεζικής κάρτας για την συνταγογράφηση των εξετάσεων

Η πλατφόρμα αναγραφής του εξοπλισμού μας στον ΕΟΠΥΥ

Η πρωτοβουλία του ΕΟΠΥΥ για τον ιατρικό τουρισμό

Η κοστολόγηση των 80 νέων εξετάσεων

Οι τελευταίες οδηγίες του ΕΟΠΥΥ

Η πορεία των διαπραγματεύσεων με τον ΟΜΕΔ για την κλαδική σύμβαση των παρασκευαστών μας

Η πορεία των οικονομικών της ΠΕΕΒΙ

Ακολούθησε συζήτηση και περαιτέρω ανάλυση τόσο των ανωτέρω θεμάτων όσο και για θέματα που τέθηκαν από τους παρευρισκομένους όπως ο έλεγχος της ασφαλιστικής ικανότητας των ασθενών και των ευρωπαίων πολιτών, τα ληξιπρόθεσμα, το claw back, συμψηφισμοί κλπ

Για την ενημέρωση

Ο Πρόεδρος               Η Γ. Γραμματέας

Σ. Κραμποβίτης           Μ. Καλαμάρη

ΑΠ  37                                                        Αθήνα   15-2-17

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Το ΔΣ της ΠΕΕΒΙ σας καλεί στην ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ που θα γίνει:

Σάββατο 04-03-2017 από τις 10.00 πμ έως τις 15.00 μμ

Στην αίθουσα συγκεντρώσεων του ΙΣΑ Σεβαστουπόλεως 113 Αμπελόκηποι

Θα γίνει ο απολογισμός των πεπραγμένων του 2016 και θα συζητηθούν τα εκρηκτικά προβλήματα που απειλούν με αφανισμό τον κλάδο μας.

Ευχαριστούμε

Για το ΔΣ της ΠΕΕΒΙ

             Ο Πρόεδρος                                                   Η Γ. Γραμματέας

      Σπύρος  Κραμποβιτης                                           Μαρία  Καλαμαρη